Thursday, 12 February 2009

Kembali Terjalin

”Nia, kau tak nak pegi majlis Kak Nura kau? Kak Nura suruh kau tidur sana barang sehari dua. Macam biasa tolong dia siap-siap awal.”

Nura ada menelefon mengajak Nia sekeluarga barbecue kat rumahnya. Saja-saja. Selalunya malam minggu Nura suka bermajlis. Barbecuelah, karaoke lah, tapi seronok jugak. Nia kalau bab Kak Nura nya, tak ada majlis pun memang dia suka melepak kat sana. Apa lagi kalau ada bab makan.

”Eh, napa plak tak pegi mi, pegi lah. Sapa antar? Tapi kak Hane pegi awal tak mi?”

”Ntah, mami dengar dia malas, ada kerja sekolah. Kau pegi dulu lah. Takkan tak biasa kut, kesian Kak Nura kau. Abg Omar antar lah.”

”Bukan lah, kalau kak Hane ikut awal seronok, ada kawan. Tapi takpelah, Kak Nura punya pasal. Siap!”
***********************************************************************************
Tahun 1993

Hari itu lah Nia bertentang mata dengan mamat lat la tu lagi setelah setahun berlalu. Nia nampak dia macam cool aja. Mungkin dia dah tak larat nak kacau Nia sebab Nia ni tua sangat kot. Hahaha...Tapi malam tu Nia memang tak sangka dia masih ingat kan Nia dan dia sebenarnya berani jugak.

”Assalamualaikum...”

”Walaikumsalam, ni siapa?”

”Muhammad Ezad Amir. Amir, ingat tak?” Oh, itulah nama penuh dia. Hem..cantik jugak namanya, secantik orangnya..hehehe..

'Nanti kau Nas! Ada ke patut dia bagitau Mami telefon aku. Sudahnya aku berlari dari dapur takut mami lama menunggu', gerutu Nia. Kerja bukan main banyak lagi.

“Oh...mamat....er...Amir, ada apa? Kamu kat mana? Ingat ada kat depan tolong abg Khalid.”

”Saya kat rumah, rumah saya belakang rumah Busu aje, karang saya tolong Busu lagi.”

”Owh...hah apasal?” Nia memang jenis lasak sikit, macam santun-santun ni tak adalah dalam kamus dia.

”Apa kabar, lama tak jumpa, dah setahun, Najwa dah masuk universiti mana?”

Janggalnya dia orang panggil dia Najwa ni. Bukan lah, memang lah nama nya Najwa, tapi orang dah semua panggil dia Nia.

”Err....panggil Nia boleh tak? Saya tak biasalah.. Err...Belum. Saya lagi tengah tunggu results.” Alamak, dia tau ke aku tipu dia dulu.

“Aik kenapa pulak..Nama awak Najwa kan? Ye ke? Bagus lah..Mudah-mudahan Najwa berjaya.”

“Ya. Tapi semua orang panggil saya Nia. Erwinnia nama pertama saya.” Dia dah percaya habis lah..Alah ni yang Nia lemah ni..dia tak sukalah orang percaya sangat dia ni, jahat-jahat dia tak lah sampai hati buat macam ni.

“Tak apalah. Amir bukan semua orang..” Hemm..ada makna tu..

“Amir, sebenarnya...macamana nak cakap ye...Saya ni...err...saya...belum lagi nak masuk universiti, lama lagi kot..”

“Ye ke? Awak kan dah Tingkatan 6 tahun lepas, mesti dah nak masuk uni tahun ni kan?”

“Err..dulu saya saja main-main suruh Nas bagitau yang saya dah Tingkatan 6, umur 20. Saja main-main kan awak. Sorry yek...”

“Habis tu awak umur berapa? Tingkatan berapa?”

“Saya baru 17 tahun, Tingkatan 5. Baru nak duduk O level tahun ni. Sorry...”

Gulp!

No comments: